Uit: Paulo Coelho, “De Zahir” p197:
˜Op een bepaald moment kon Esther het proces van het zich ontdoen van haar gevoel van ongelukkig zijn en het laten weerkeren van haar gevoel van vrolijkheid niet voortzetten. Waarom niet? Omdat haar verhaal, net als dat van miljoenen nadere mensen, onlosmakelijk verbonden is met de Energie van de Liefde. Ze kan niet in haar eentje evolueren: óf ze houdt op met van haar geliefde te houden, óf ze wacht en hoopt dat hij naar haar toe komt.
In mislukte huwelijken is het zo dat wanneer een van de twee ophoudt met lopen, de ander gedwongen wordt hetzelfde te doen. En tijdens het wachten dienen zich dingen aan zoals minnaars of minnaressen, liefdadigheidsverenigingen, overmatige aandacht voor de kinderen, obsessief werken, enzovoort. Het zou veel makkelijker zijn om er zonder enige terughoudendheid over te praten, aan te dringen, te schreeuwen: “kom op, we gaan door, we sterven van verveling, van de zorgen, van de angst”
… Blijkbaar is het makkelijker om ongelukkig te zijn.
De angst voor het onbekende is groter dan het verlangen naar geluk…
Pas geleden hoorde ik iemand zeggen:
‘There is only one obligation in life, and that is to take what you need.
If you do not take what you need, you do not live your life’.
Blijkbaar durven we dat niet altijd…